Dende a biblioteca Escolar propuxemos unha actividade que trata de recuperar as nosas tradicións: Recompilamos polos albumes dos avós e bisavós fotos anteriores
ao ano 1970 e observamos as actividades que se realizaban , como foi cambiando a roupa ó longo do tempo, como eran os xoguetes ... O noso album colaborativo aínda está sen facer, pero deixámosvos unha mostra da exposición que estabamos montando no cole antes da corentena. Cando pase todo isto, cando nos vexamos de novo, todo estará preparado para que poidades desfrutala... e para que expliquedes aos compañeirxs o que se ve nesas fotos
Os pequerrechos/as do cole e as súas familias tamén colaboran dende a casa e imos recibindo as súas contribucións en forma de contos . Primeiro tiveron que construír unha tele con material de refugallo. Despois inventaron un conto e debuxaron as viñetas (algúns cun pouco de axuda, pero aí é onde se ve a cooperación). E, por último, houbo que contar o conto diante da cámara. Só podemos dicir unha cousa: XENIAIS!!
Despois de máis dunha semana sin clase, non quere dicir que esteamos de vacacións. Estamos vivindo unha situación que nunca antes se dera no mundo , e os maiores xa empezamos a estar cansos de non poder saír a pasear cando nos peta, de non poder ir ao cine ou a cenar con amigos... Por iso nos preguntamos que pensaredes vós, os nenos e nenas de todo isto... As mestras e mestres fixemos este video para darvos ánimos e dicirvos que todo isto pasará e volveremos dar apertas, volveremos celebrar os aniversarios e xogar cos amigos. ÁNIMO, nenas e nenos! pero, por agora , o lema é QUEDA NA CASA, como facemos todos.💚💙💜
Os contos sempre son benvidos, pero nestes días de encerro, no que cada un de nós ten que permanecer en cadansúa casa, sen saír, sen ver ós amigos, aínda se agradecen máis. Dende a Biblioteca pedimos a participación de todXs para amenizar as mañáns (ou as tardes) das nenas e nenos pequenos e non tan pequenos... enviando algún videoconto. Xa fomos recibindo varias colaboracións, e seguimos agardando ...
A primavera non sabe de alertas nin confinamentos. As flores xa están polos campos e xardíns e as nenas e nenos queren darlle a benvida á nova estación recitando uns poemiñas... desde a casa, iso si.
Unímonos ó reto "Calcetíns Desparellos" impulsado por Down Galicia para dar visibilidade ás persoas con Sindrome de Down e fomentar a súa inclusión.
Hoxe había que levar calcetíns diferentes coma símbolo de que "todxs somos diferentes e iguais á vez".
A Síndrome de Down non é unha enfermidade. É a alteración xenética máis común nas persoas, que teñen tres cromosomas no par 21.
Trátase de poñer en valor os logros e capacidades destas persoas , reivindicar a súa integración familiar, escolar, laboral e social e fomentar a súa inclusión nas actividades cotiás a través da formación e o emprego.
Estamos vivindo unha situación nova. O país está en situación de alerta e non podemos saír á rúa para evitar o contaxio e a propagación do Coronavirus . Aínda que non hai clase, a biblioteca segue aberta de forma virtual e colaboramos enviando os nosos traballos Os Arcos da Vella que adornan as nosas ventás son un símbolo de esperanza, e de apoio a todas as persoas que traballan para que a nosa vida sexa máis fácil.
Preparamos unhas cantas actividades para estimular a creatividade dos nenos e nenas durante este período de confinamento na casa que nos tocou vivir. Esperamos a participación de todos e todas.
A todas as mulleres galegas: Redeiras. Mariscadoras. Pescadeiras. Labradoras. Gandeiras. Tendeiras. Limpadoras. Mulleres da súa casa que coidan dos pais e os netos. Industriais; soldadoras, administrativas traballadoras das fábricas, das conserveiras. Costureiras. Dependentas, auxiliares de clínica, mestras .. científicas, deportistas, cineastas, viúvas, fillas, netas, tías, irmás, nais, avoas, bisavoas.... Grazas a todas por estardes ahí! Para renderlle homenaxe a todas, todas as mulleres galegas, que merecerían unha estatua en calquera praza de calquera cidade, cada clase contruiu unha esculturaempregando materiais de refugallo: caixas, teas, tubos de cartón .... Con elas pretendemos dar visibilidade ó traballo que realizan as mulleres, moitos deles considerados "de homes" ata non fai moito e reivindicar que a igualdade entre mulleres e homes é unha realidade.
Tendo en conta que escribir en galego no século XIX non resultaba sinxelo pois a nosa lingua estaba moi desprestixiada e menosprezada, Rosalía soubo dar unha
mensaxe de amor e compromiso coa terra, coa lingua, coas persoas, coa igualdade, coa xustiza..., unha mensaxe difícil naquela época, na que ser muller e falar galego non eran situacións doadas, pero unha mensaxe que máis de cen anos despois aínda segue vixente e segue sendo necesaria . Despois de facer un repaso pola figura literaria da Autora, e da busca dalguns dos seus poemas nos que atopamos esa tristura que a acompañaba sempre por estar lonxe da súa terra, pasamos a ilustralos e lelos diante dos compañeirxs. Estas foron as poesías que escollemos:
Rosalía foi unha migrante, como se lles chama agora a esas persoas que teñen que deixar a súa terra para buscar un traballo, un lugar mellor onde criar xs fillxs, un sitio tranquilo onde vivir... Andivo Errante Polo Mundo... coa súa pena ás costas.
Dende hai uns meses, Rosalía xa non ten so unha presenza universal, ten unha presenza estelar... Está no firmamento, xunto co exoplaneta Río Sar . Rosalía, que xa era unha estrela para todxs nós, ten agora a sua propia estrela no ceo, unha estrela lonxana, a 240 anos luz da terra que a viu nacer aló polo ano 1863 O grupo de 5º de EP, xunto con Lara , de 6º , realizaron un programa para a Radio Tarabela coa homenaxe de todo o colexio á nosa escritora máis universal: