O noso alumnado tamén investigou sobre a existencia ou non de barcas para cruzar o río Miño no noso concello.
A familia de Lea, que vive en Freixendo, contoulle que as barcas eran de madeira de castiñeiro ou carballo e podían ser de varios tamaños e formas. Había unhas que ata podían cruzar o río levando carros tirados por bois ou vacas.
En Reza , Santa Uxía e Feá había portos para as barcas.
En Freixendo había barcas para cruzar a Untes e tamén para pescar. Pescaban utilizando nasas.
Desde Feá e Puga cruzábase a Barbantes para deixar a carga na estación do tren.
Cruzar o río onde non había ponte era unha das necesidades a que as barcas daban resposta
Sacar area, mover carros e gando, desprazar mercadorías e persoas foron as principais funcións destas embarcacións. O viño, a madeira, o sal e a pedra foron algunhas das mercadorías máis transportadas.
Sobre todo eran usadas pola xente de ámbalas beiras do río que posuían terras na beira oposta. Nelas ían a traballar as terras e a recoller as colleitas
Tamén se usaban para ir ao médico, aos baños e a tomar as augas mediciñais, ás feiras e mercados, ás festas ou romarías
A forma de pago podía ser en metálico ou en especie
Ata hai cantigas que se refiren a barcas e barqueiros:
Barqueiros de Ribadavia vídeme pasar a min
que veño de Santa Rosa e vou pró San Agustín.
San Hadrián é barqueiro barqueiro é San Hadrián;
San Hadrián é barqueiro que leva o remo na man.
Desoutro lado do río teño unha parriña de uvas,
e o barqueiro non me pasa, e elas caen de maduras.
Do outro lado do río, o meu pai ten un palleiro;
cada vez que vai alí ten que paga-lo barqueiro
A desaparición deste medio de transporte debeuse a varias causas: a mellora das comunicacións por carretera, a construción de novas pontes , a chegada do ferrocarril e a construción dos embalses.
A barca de Barbantes seguiu funcionando ata a segunda metade do século pasado.
